De stichting heeft een bijzonder roerige tijd achter de rug, welke geresulteerd heeft in een ingrij pende bestuurswisseling.

Gedurende de afgelopen jaren had het vorige bestuur plannen ontwikkeld voor het op termijn doen exploiteren van de rijtuigen middels een stalhouderij vanuit de boerderij Groenestein, stalplaats van het leeuwendeel van de rijtuigcollectie. Dit plan bleek niet realiseerbaar. Ondanks een aantal aanzienlijke giften de afgelopen jaren hield de stichting een resterende rentedragende schuld bij een bank, in de orde van grootte van fl 40.000,-.
Het bestuur zocht samenwerking met diverse op rijtuigvlak actief zijnde organisaties, zonder dat dit direct een bevredigende uitweg opleverde, uit de steeds meer als problematisch ervaren situatie.
Zij zag na vele vergeefse pogingen ter delging van deze resterende schuld geen andere uitweg meer in deze situatie dan het verkopen van de collectie om met de opbrengst hiervan de schuld aan de bank te kunnen voldoen.
Er werd op de complete collectie een bod gedaan. Aanvaarding hiervan zou het einde van de collectie voor de stad Groningen betekenen, en vermoedelijk van de Stichting De Koetsewagen.
Het na alle inspanningen op deze manier correct afhandelen van de schuld met de bank, met de be treurde maar hierbij helaas niet te vermijden consequenties voor de collectie en de Stichting zou voor een aantal bestuursleden een bevrijding van een jarenlang tot last verworden taak betekenen.
De hierboven geschetste gang van zaken kwam een aantal oud-betrokkenen van stichting De Koetsewagen ter ore welke een initiatiefgroep oprichtte. Deze initiatiefgroep wendde zich tot het bestuur en toonde begrip voor de situatie doch betreurde deze ontwikkeling wel ten zeerste, en gaf aan zich tot het uiterste te willen inspannen om het einde van Stichting de Koetsewagen en haar collectie te voorkomen.

Op dit moment wordt om de gelederen te versterken nog uitgekeken naar extra bestuursleden.

Voor de zeer korte termijn zijn de rijtuigen van de stichting dus gered voor de stad Groningen, maar binnen afzienbare tijd zal er toch een definitieve oplossing moeten komen voor enerzijds de opslag van de rijtuigen, anderzijds de lening die de stichting vanuit het verleden meesleept, en welke een voortdurende rem op het realiseren van de uiteindelijke doelstellingen van de stichting vormt: het instandhouden van een collectie rijdende rijtuigen, die het straatbeeld verrijkt.

Het nieuwe bestuur is druk bezig om plannen te ontwikkelen om deze doelstelling te verwezenlijken, ( maar duidelijk is wel dat we hulp van velen hierbij kunnen gebruiken.)
We hebben er vertrouwen in dat we er met een gezamelijke inspannning in zullen slagen.
Om deze doelstelling te verwezenlijken zal de hulp van velen noodzakelijk zijn, met gezamenlijke in spanning

Mertijn Dijkstra, Groningen, 18-2-2000.

LUSTRUMOPTOCHT VAN VINDICAT ATQUE POLIT MET TWAALF KOETSEN

De traditie wil ook dat de Senaten en Lustrumcommissies van de andere zes Corpora die Nederland rijk is worden uitgenodigd voor deze optocht. Zij mogen plaats nemen in een koets. De regie van dit aspect van de optocht was in handen van Stichting De Koetsewagen. Hoewel niet alle twaalf koetsen eigendom zijn van de Stichting, heeft zij wel de expertise in huis om één en ander op dit gebied te regelen.

Reeds enkele maanden voor het Lustrum werd De Koetsewagen benaderd door Vindicat. Het werd al snel duidelijk dat er veel werk aan de winkel was: na inventarisatie van de collectie bleek dat een aantal koetsen niet veilig de weg op kon. Daarvoor moest dus een alternatief gevonden worden. Deze koetsen zijn extern ingehuurd. Sommige koetsen waren weliswaar nog niet in orde, maar het Stichtingsbestuur is hard aan de slag gegaan om deze koetsen op tijd rij-klaar te krijgen. Dat kwam voor een groot gedeelte aan op handen uit de mouwen steken. Er is geschuurd, geschilderd en gelakt. Elders in dit krantje leest u een verslag over de restauratie van de Bunk III, die nu helemaal als nieuw is. Tot een paar dagen voor de grote dag zijn we in de weer geweest om de laatste hand te leggen aan de koetsen, om ze toonbaar én veilig mee te laten rijden tijdens de optocht.

Een ander 'probleem' was om voldoende aanspanningen en koetsiers te regelen. Het Utrechtsch Studenten Corps en het Wageningse Corps namen hun eigen koets mét aanspanning en koetsier mee, zodat er nog tien koetsen overbleven waarvoor nog een aanspanning geregeld moest worden; het gaat hier om zestien paarden. Via-via bleek een aantal mensen bereid zich in te zetten en werd ook dit probleem opgelost.

Dit is het grootste project waarmee het Bestuur sinds de overdracht aan het werk is geweest. Naast heel veel tijd en energie gaat er in zo'n project ook aardig wat geld zitten; alle kleine reparaties en deelrestauraties bij elkaar zijn toch aardig kostbaar.
Dit werd niet geheel gedekt door de opbrengsten uit verhuur aan de zes Corpora, maar gelukkig heeft Vindicat een mooi bedrag aan de Stichting gedoneerd.

Uw aandacht voor:

De "Creme Caleche"

Een Calêche hangt meestal in leren riemen aan C veren, eventueel samen met ellips veren ( dubbele ophanging) , dat is hier niet het geval: er zijn alleen ellips veren. Wel is er een mooie palfreniers bank achterop geplaatst en voorop een statie bok die net een een opknapbeurt heeft gehad, de creme wit leren bekleding is niet de nieuwste meer.